Bir Aşk Hikâyesi Şiiri - Orhan Ateş

Bir bahar mevsiminde tatmıştı yüreğim seni
Ilık bahar yellerinde savrulup dolanmıştı saçların yüreğime
O zamanın hatırıydı bende kalan
Aşkının izleriydi bende arta kalan
Dünyada bir ölüm tatmışlığım vardı evlenip gittiğin zaman

Ne vakit köyün, gül kokan havasına vardığımda
Yüreğimde yıpranmış sevgi nağmeleri değişir yaprak yaprak
O zamandan beri
Hiç yan yana getirmedim köydeki gülleri ile
Bahtımın gülmeyen perisini

Korkar oldu benliğim yıllardır tattığım sabırdan
Küflenip giden her günümün ardından,
İçimde o aşkı taze bırakma çabası var hala
Yıllar seni benden alıp götüremedi bir türlü
O aşkın üstüne başka bir aşk durmadı gitti

Tam unutuyorum derken
Seneler sonra
Orada.!
Yüreğimin, gözlerinden nasıl ışıldadığını gördüm
Mahcubiyetindi sanki boynunun yere bakması
Sen miydin? aldatan, ben miydim? aldanan
Bilemedim hiçbir zaman…

Ellerimi uzatsam tutacaksın sanki
Yılların hasretliğiydi belki de, o kaçamak bakışların
Belki de, beni düşürdüğün halin tablosuydu gözünün önünde
Gözlerin doluyor mu? acaba maziye biraz gittiğinde
Tatlı bir heyecan doğuyor mu? telefonun her çaldığında

Benim kadar ağladın mı?
Benim kadar yüreğini aşka közlendin mi?
Sanmıyorum…
İçine dert olsun bu son bakışım
Bil ki artık vakti geçmiş bir ayrılığa dönüşüyor yüzümün rengi
Hiçbir düş kırığı akşamı seni almaya yetmemişti
Ruhum bedenimdeyken, aklım hep bir mezarın içinde sınandı

Tek taraflı olsa da
İçimin baharı artık başkalarına yeşeriyor
Gülü olmayan bir bahara sevdalandım
Sen yoksun diye, rezilliğe verdim kalbimin haykırışlarını
İnceden yüreğimde kalan bir sızı ile,
Seni ilk bulduğum, ılık bahar yelleriyle uğurluyorum yüreğimden
Hoşça kal…