Yıllardır beklediğim aşkın sembolü,
Dolunayın sağındaki yıldızdı.
Bir ucu seni diğer ucu beni gösterirdi.
Yaşasaydık bile ayrı şehirlerde,
Buluşurduk her gece gökyüzünde.
Bir bulut perdesi geçseydi önüne,
Gözlerim hep geciken aşkı arardı.
Perdenin altında olurdu kolay bulurdum,
Benzemezdi gerçek hayattaki aşklara.
Senin bizi nelere benzettiğini bilmezdim,
Söylemezdin hiç ama tahmin et deseydin..
Yaprak derdim.
Çünkü
Ne o dalsız yaşayabilir
Nede dalsız onun kıymeti bilinir.
Seni çok seviyorum bizi ancak ölüm ayırır derken
Acaba hangimiz içten değildik?
Ama aşk bu sonu nereye varacak nereden bilebilirdik?
Yıllardır beklediğim aşkın sembolü,
Dolunayın sağındaki yıldızdı.
Ben bu şiiri yazarken birden gökyüzü karardı,
Dolunay arkasını döndü,
Yıldızımızsa gökyüzünden kaydı.
Sevgi nedir bilmeyen bir aşk çırağı vardı,
Bir yıldıza bile sahip olamadı..
Kayıt Tarihi : 22.2.2011 14:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!