Bir Asena’nın Vedası - Ganire Paşayeva

Bir yıldız uçmağa vardı,
Yer ağladı, göğ ağladı,
O bütün Türklüğe yârdı
Turan eller kan ağladı.

O bir güldü, bülbül sesli,
Kurt bakışlı, Türk nefesli,
Asenaydı aslı nesli,
Halk, önünde el bağladı.

Gezdi Turan illerini,
Çaldı alarm zillerini,
Çözdü bağlı dillerini,
Dört bir yan Türkçe çağladı.

Düşmana yumruk sıkılı,
Eledi kumu, çakılı,
Sayesinde yıllar yılı,
Yüreğimiz yağ bağladı.

Hep dosdoğru yolda durdu,
Hedefi gözünden vurdu,
Canından azizdi yurdu,
Ne korktu ne de yağladı.

Beraber çektik ayazı,
Hep gür çıktı hür avazı,
Her gün çaldı zafer sazı,
Türk kılıcını zağladı.

Çok ani oldu vedası,
Anı kaldı hoş sedası,
Her hâli, tavrı, edası,
Türk’e kazanım sağladı.

Hep didindi ince ince,
Bayrak oldu hür bilince,
Issız kaldık o gidince,
Türklük karalar bağladı.

Paşakızı can Ganire,
Senin şeref şan Ganire,
Bak öksüz vatan Ganire,
Feryadı yürek dağladı.