Bir Artı Bir Şiiri - Nilüfer Gümüş

Şu hayatta,
Kime yar,kime dost
Olayım bilemedim.
Etrafım hep çelişkilerle
Dolu.
Sevdiklerim sevenlerim
Kimse halimi bilmedi.
Hep güldüm,gülümsedim
İçimi kimselere dökemedim.
Heyhat
Aslında,neler neler
Söylemek,anlatmak
İsterdim
Çocukluğumdan başlayıp
Genç kızlığıma,çalıştığım
Yıllara
Sevdiğim,sevildiğim
Günlere.
Sonra evliliğimden,
Mutluluklardan,hüzünlerden
Hastalıklar,kardeşti hep
Bir artı bir gibi
Ayırt edemezdim ki.
Bazen derdimi söyleyip
Anlatmak istesem
Bilirdim karşımdaki
Benden de sorunlu
Başlardım Güzin ablalığa
Kendimi unutup.
Tek huzur bulduğum yer
Annemin dizleriydi
Onunla dertleşir,sevincimi
Hüznümü onunla paylaşırdım.
Sonra,sonra bu görev
Eşime geçti
Hep beni dinler,dinler
Üzme...sıkma canını der.
Sen bana bırak herşeyi
At arkana derdi
Kolları şevkat doluydu
Ama,ama heyhat
Bırakmadı Tanrım
O da gitti.((: