Bir Arsızın Günlüğünden-IV

10. Gün...

/Doğmamış bir çocuk hükmünde
Mezar taşlarına yazdığım aşk.../

Saçlarıma dokun
Issızlığıma soyunsun
İçinde sakladığın çığlık
Sevişelim kuytu bir akşam...

Özlemişsem seni
Özlediğim kadar yaralıysam
Ve kapanmışsa sana çıkan yollar
Kaybolmuşsam, korkmuşsam
-Çocuksam-
Büyüt sorgularında beni
Ellerime dokun
Ayazıma soyunsun
En mahrem sıcaklığın
Kül etsin benliğimi yangınlar...

Savruldum gözlerinde
Bu yüzden içimde zehir zıkkım kavgalar
En sonbahar hüznüne yaprak oldum
Kayıptım, kimliksizdim, üşümüştüm
Bir şehir kovdu beni avuçlarına düştüm
Parmaklarım teninde, yüreğini sorgular...

Söyle bana Yar
Hiç mi sözün yok?
Aramaz mı dudakların
Boynuma değdiğin vakti zamanı
Kadınlığın öykünmez mi tenime
Hani o en arsız dokunuşların
Pervasızca değerken gözlerime
Nerde şimdi yorulduğun arzular...

Suçlarıma dokun
Günahıma soyunsun
İçinde sakladığın açlık
Sevişelim bu akşam...

İstemişsem seni
Sevdiğim kadar azalmışsam
Ve yazılmışsam yokluğunun güncesine
Öncesine, sonrasına
Yoksam...

Kır kalemimi
Sona ersin sancılar...