Bir Arkadaş Tanıdım Şiiri - Abbas Yurt

Bir arkadaş tanıdım ne kadar iyi,
Sanki iyilikte yapılmış onun suyu,
Bir arkadaş tanıdım iyilik beyi,
İyilik hamuruyla yoğrulmuş huyu.

Bir arkadaş tanıdım ne kadar insanı,
Çok geniştir onun gönlündeki hanı,
Görünce insanın kaynar hemen kanı,
Kendime bir kardeş gibi tanırım onu.

Bir arkadaş tanıdım hal pazarında,
Aradığımı buldum yine o eski handa,
İnsanın gerçek kişiliği kandadır kanda,
Ne kadar sevdim bilsen gördüğüm anda.

Bir arkadaş tanıdım garip bir yolcu,
Sanki iyilik için yaratılmış bir arzuhalcı,
İyilik denizinde yüzen ey garip salcı,
Oldu bunlar benim sinemde bir ölçü.

Bir arkadaş tanıdım ne kadar cömert,
İyilikte hisse kapan mert oğlu mert,
Bazen yumuşak huylu, bazen çok sert,
Dünyada üzerini iyilik yorganı ile ört.

Bir arkadaş tanıdım meçhul bir yolda,
Abbas der anlayan çok az olur halde,
İnsan kıymeti olmaz parada pulda,
Arılar gibi dolaş çiçekte balda.