Bir Aralık Yok Şiiri - Murat Apaydın

Bir aralık yok,
gelip geçiyor hüzün.
Bırakıp giderken kayıp giden özgürlüğüm.
Yıkılası bir hevese kurban gidiyorum.
Gözlerinde pembe delisi bir acı
ellerinde siyah, matemlere sağır.
Anlıyorlar, biliyorlar.
Damdan düşmenin ne olduğunu
düşene bir boşlukta benden.
Yıllarına doğrulttuğum sevgisizliğini
baş tacı ettim özgürlüğümle...
Bir andan sonra kaldırmıyor düşleri kalbim
bir an önce sıyrılmak eski düşlerden
yıkılıp giden olmak isterken.
Tek kalan yalnızca sen olmuyor.
Dudaklarımdan düştü anca anladım
bir yanı adımla bir yanı sevmekle dolu hayatımın.
Eski bir siyahtan
dalgalandı beyazım.
Şimdi uslandım, ıslandım eski beyazıma
yağmuruma yaslandım.
Yardan düşmekle anılır ismi dudakların
bir daha bir daha olmasın.
Şimdi duyulur üstüne atılan bir avuç topraktan düşlerin.
Anlatır eskileri yüzünü dönüp
eskiden özgür olmakta var diyecekler.
Biliyorum, susmayan
her an durmadan anlatan bir şeyler var.