Bir Aralık Gecesi Şiiri - Bünyamin Kalem ...

Bu günde bir Aralık gecesi,
Saat ikiye vuruyor göklerin sessizliği.
Kara bulutların arasından sıyrılıyor ay,
İki yıldız göz kırpıyor uzaklardan.

Elimde bir fincan kahve,
Pencere kenarından seyreyliyorum
Bu kimsesiz manzarayı.
Sanki dünya susmuş,
Zaman nefes almaya durmuş.

Ve sen, Mualla,
Bir fahişe olmuş memleketin
Ahşap kürsüsüne oturmuşsun.
Gözlerinde yorgun bir nehir,
Ellerinde bir vakit kırılmış dualar.

Seslensem sana bu boşlukta,
Belki rüzgar taşır sesimi,
Belki ay düşer üzerine bir şal gibi.
Ama bilirim,
Hepimiz aynı ağırlıkta eğilmişiz,
Bu devrilmiş, bu yitik gecede