Gökyüzünü sildi bakışlarım,
ve bir ara herşeyi sen zannettim
öyle çok karardı ki gözlerim; rengini gördüğümde güzelliğinden
içim burkuldu yeşilinden, mavisinden gözlerinin,
teninin esmerliğinden
-balkondaki iplerine çamaşır asamıyor karşıdaki komşu teyze-
-kıyamıyor çiçeklerinin yapraklarına değip zarar vermeye-
Gökyüzünü sildi bakışlarım,
düşüp toprağa yüz sürdüm...
koşup peşimden gelmişsin şimdi anladım,
yeniden dünyaya gelişimde yüzün ilk gördüğüm.
üstüme sinmiş kokun...
-her tümsekten geçişinde tekerlekler bir adım daha yaklaşıyorum tenine-
-ne olurdu biraz daha yaklaşabilsem-
-hani ellerini öpmek filan olsa-
Kayıt Tarihi : 11.7.2004 13:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!