İnsan sanıyor ki uzak acıya.
Oysa yükselir sesler,
feryat-figan karışır sızıya.
Bir gürültü kopar ansızın.
Durur zaman, susar sesler.
Kalır insan bir başına.
Umut kalmaz yarına...
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta