Bir Antik Olayın Ecramı Bunlar

Hasretim yüreğimde acılar dilimde benim,
İlkelerini paylaş bir dalda beyaz kara dut gibi,
Başka üretilen lisan, başka kişinin,
Kayaların tortulaşan çamurlarını söyleme ,
Anlarsın diye. Anlamıyorum.
Çevirisi olmayanı yazma söyleme.
Yoksa mektuplarını anlayamam,
Resmin de ona göre değişir,
Semanın yeryüzünü kucakladığı gibi mehtapta
Ağlayan yıldızlar gibi semada,
Yeryüzünde bir yosunlu düzlükte bir pınar,
Bu yollardan sevdaya uzandığını söyleme,
Açlık ve nefis gibi,
Kayanın bir yanına gizlenen toprağa söyle.
Onu anlarım o zaman orası benim aslım,
Yüksek okulum,
İlmim orası icazem benim.
Orası baharım kış günüm damla damla iiklimim.
Yokluğu hissetmiyorum,
Bir antik olayın ecramı bunlar,
Bunlar yere serilen bir örgü bir rengin tipi,
Deve yününden boz kilim,
Bir garip görünür geriden sarpa sarmış his gibi
Kıldan istemem , toprakta kalırım ben.
Ben menekşeye, zambaklara güldeşim,
Sevgilere ahengin, orta yeri benim,
O mesafede ara ara beni,
Kırılmam, gücenmem, sana bir tanem,
Kar çiçeğine dönüşmez seciyem,
Kimbilir efsaneyi, kim bilir dil sürçmesini?p
Doğru kelimeyi söyleş benimle;
O nida ile ara dünyada bul beni.

Enver Ünver