Bir Annenin Kızına Vasiyeti

Canıma can kattın bir tanem boyuma düştüğün ay,
Sevinç kaynağı oldun benim için mutlu bir olay.

Dokuz ay karnımda taşıdım yavrum hiç üşenmedim,
Yiyip içemediğim günler oldu hiç gücenmedim.

Kıyamet kopacak sandım sancılarım tuttuğu an;
Dünyalar benim oldu güzelim dünyaya geldiğin zaman.

Tepeleri düz sandım birtanem tırmanıp gezdirmek için.
Geceleri gündüz sandım kalkıp emzirmek için.

Hasta olduğunda uyumadım sabahlara kadar,
Başımı yastığa koymadım şafaklara kadar.

Saçımı yorgan ettim yavrum, kolumu yastık;
Ahlattan sorak verdim sütümden katık.

Önce emekledin birtanem, sonra yürüdün;
Bir de baktım ki okul çağına büyüdün.

Başını yıkayıp, saçını tarar okula yollardım,
Arkandan bazen güler bazen ağlardım.

Duvar diplerinde okul dönüşünü çok bekledim,
Sana hep yenisini giydirdim, kendiminkini ekledim.

Oyuna dalar bazen geç gelirdin yavrum sanki yabandan,
Senin için çok kötekler yedim hayırsız babandan.

Öğün vakti gelince unuturdum kendi açlığımı,
Ekmek parasından artırdım hep okul harçlığını.

Okulun bitti yavrum, serpildin geldin gelinlik yaşına,
Nihayet korktuğum geldi bir gün başıma.

Nah yüreğime bir ateş düştü, dedim alacaklar seni elimden,
Başımı kurtaramadım her gün istemeye gelenden.

Kovduğum dünürler ertesi gün geri geldiler,
Çaren yok! Bu Allah’ın emri dediler.

Feryat ettim, olmaz dedim, dayanamam ben yavruma;
Dediler, dayanacaksın! Taş basıp da bağrına.

Nasıl dayanır
..........
..........