Bir Annenin Feryadı Şiiri - Ahmet Boz

Ben ki zulmün hançerine karşı koyan yarayım
Ninnileri ağıtlarla avutan bir anayım

Bir bilseydiniz ben de ne hayaller kurmuştum
Bir gün gül’üm büyür diye hep düşünüp durmuştum

Umut toprağı bağ(r) ımda sarardı gülüm benim
Yılan ıslıklı kışlarda buz kesti ümitlerim

Sevgilerle desen desen ördüğüm tüm sevgiler
Zalim eller tarafından yağmalandı birer birer

Bir yaralı kuş misali ne acılar yaşıyorum
Kırık kanatlarımda sanki bin can taşıyorum

Gözyaşları ırmak ırmak gelip bende çağlıyor
Kabristana dönen yurdum yüreğimi dağlıyor

Kim duyar kim duyurur size benim ahımı
Ne olur yüklenmeyin benim de günahımı

Gözyaşıma tebessümler akıtınız ne olur
Size dokunmayan yılan bir gün sizide bulur

Bir ve bütün olursak daha gür çıkar sesimiz
Salkım saçak ayazları eritir nefesimiz

Ne desem ne söylesem resmedemem yurdumu
Bir damlacık yaş akıtıp yeşertin umudumu

Ahmet BOZ
07.07.2009