Bir annenin feryadi Şiiri - Nurgül Yenigün

Kansermis hastaligi, dedilerki cagre yok
Yaniyor hararetten bir yudum su veren yok
Bu hastalik kirdi onun kanadini kolunu
O yavrularina doyamamisken ayri koydu yolunu

Ölecek ciger pareleri iyi dinleyin sözünü
Belki birdaha göremez yüzünüzü
Kimse yokki, sizin biraksin emin ellere
Siz aglarken, o kabrinde bakar güllere

Ne olursunuz hic aglamayin, catma hilal kocu
Kimsessizsiniz minik yavrulari, kim siler gözyasinizi?
Kimler sizi doyuracak, kimler size bakacak?
Kimler yavrularim gelin oldu diye hayal kuracak?

Bir bilseydiniz sizin icin ne hayaller kurmustu
Birgün büyürler diye hep sevinip durmustu
Bu feryadi sitem degildi, raziydi o bu kadere
Körper yavrulari, minik kuslari dayanirmi bu aciya

Kücüksünüz dünya sizi harab eder
Sizi böyle basi bos nasil birakip gider
Yapa yalniz cekemezsiniz bu hayatin derdini
Ne olur yavrulari....
Sakin üzmeyin, harab etmeyin kendinizi

Son bir defa yataginiza sarilirken agladi
Tanri büyük, sizi korur diye ümit bagladi
Birgün düsünürseniz eger 'ANNEMIZ KIM? ' diye
Bir 'Fatiha' okuyun yeter, sizden ona hediye

Gelin son defa koklasin, nefesleri siklasti
Karsisinda durun, seyretsin ölüm vakti yaklasti
Ne o yavrulari... agliyorsunuz
Gidiyor helallasip anneniz Allahin huzuruna...

27.02.1997