Bir karanlık geliyor yokluğunun ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Devamını Oku
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Hüzünlü gözlerle okuduğum bu muhteşem eserin son bitimi yüreğimde resmen acılar oluşturdu Kutlarım dost seni şiirini vede usta kalemini..Tebrikler..
Harika bir şiir okumanın hazzını yaşadım teşekkürler..
Selam ve muhabbetlerimle..Kalemin daim olsun...yunus karaçöp
Hayırsız evlat moralim bozuldu işte. O kadının yerine kendimi koydum ve allaha dedim ki: Rabbim alıver verdiğin bu aziz canı kimseye muhtaç etmeden .Duygu dolu satırlar.yorum kifayeti .....
'Aşık oldu bir adama vardı,
Evinin kadını çocukların anası oldu
Yetişmişti yavruları gururlu...
Oh.çekip oturacaktı köşesinde huzurlu.
Bir kadın vardı...
O artık bir duldu,buna inanamıyordu
Acısını paylaşıp yaşayamadan,
Kendini yaşlılar evinde buldu.
Onu oraya bırakan iki çocuğuydu... '
Tertemiz duygularla baglanan, herseyini esine ve cocuklarina veren, karsiliksiz seven kadinlarin drami mi bu hep? Sizin duyarli bir karsi cins olarak bu onurlu kadinin yasamindan etkilenip bu duygu ve düsüncelerinizi dizelere dökmenizi kutluyorum...
Sevgi ve saygilar...
İçten,sıcak okuyucuya yansıyor duygular kutlarım dostum.Başarılar
Ne acı...artık analarımızadamı sahip çıkamıyoruz..içimi acıttı...saygılarımla
melek ayaz
maalesef bildik bir hikaye bu ve belkide bizlerin başına da gelecek bir gün...
tebrikler güzel şiir
Bir kadın vardı...
Mazbut yaşamı,sadeliğiyle
Yemekler yapardı lezizz
Bereketli eliyle...
Bir kadın vardı...
Herşeyiydi çocukları.
Canı burnunda sefalette,
Acıyla doğurmuştu onları...
Bir kadın vardı...
Şaşalı debdebeli davetlere rest çekip.
Ömrünü çocuklarına hasredip
Yoklukla savaştı Saçını süpürge edip...
Bir kadın vardı...
Temizlik,çamaşır,ütü,pazar,çarşı.
Çalışıp çabaladı yaşamını karartıp,
Bu acımasız kahpe dünyaya karşı...
Bir kadın vardı...
Annesinin çektikleri yüreğini yakardı.
Hoşlanmazdı onun bir lokma bir hırka felsefesinden.
İdeali okuyup çoook zengin olmaktı...
Ve ona harika bir yaşam sunmaktı...
Yazık ki.! okuyamadı...
Aşık oldu bir adama vardı,
Evinin kadını çocukların anası oldu
Yetişmişti yavruları gururlu...
Oh.çekip oturacaktı köşesinde huzurlu.
Bir kadın vardı...
O artık bir duldu,buna inanamıyordu
Acısını paylaşıp yaşayamadan,
Kendini yaşlılar evinde buldu.
Onu oraya bırakan iki çocuğuydu...
çok harikaydı......ve üzüldüm......
saygılar
Şiir kendini yorumluyor.Çok güzel bir şiir okudum.Kutlarım.
Bir kadın vardı...
O artık bir duldu,buna inanamıyordu
Acısını paylaşıp yaşayamadan,
Kendini yaşlılar evinde buldu.
Onu oraya bırakan iki çocuğuydu...
Yoruma gerek kalmamış ki... Kutluyorum.
Konusu güzel. Anlatımı harika ve akıcı bir çalışma. Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta