Bir kadın vardı...
Mazbut yaşamı,sadeliğiyle
Yemekler yapardı lezizz
Bereketli eliyle...
Bir kadın vardı...
Herşeyiydi çocukları.
Canı burnunda sefalette,
Acıyla doğurmuştu onları...
Bir kadın vardı...
Şaşalı debdebeli davetlere rest çekip.
Ömrünü çocuklarına hasredip
Yoklukla savaştı Saçını süpürge edip...
Bir kadın vardı...
Temizlik,çamaşır,ütü,pazar,çarşı.
Çalışıp çabaladı yaşamını karartıp,
Bu acımasız kahpe dünyaya karşı...
Bir kadın vardı...
Annesinin çektikleri yüreğini yakardı.
Hoşlanmazdı onun bir lokma bir hırka felsefesinden.
İdeali okuyup çoook zengin olmaktı...
Ve ona harika bir yaşam sunmaktı...
Yazık ki.! okuyamadı...
Aşık oldu bir adama vardı,
Evinin kadını çocukların anası oldu
Yetişmişti yavruları gururlu...
Oh.çekip oturacaktı köşesinde huzurlu.
Bir kadın vardı...
O artık bir duldu,buna inanamıyordu
Acısını paylaşıp yaşayamadan,
Kendini yaşlılar evinde buldu.
Onu oraya bırakan iki çocuğuydu...
mart 2007
Zafer GürayçaKayıt Tarihi : 17.3.2007 15:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Harika bir şiir okumanın hazzını yaşadım teşekkürler..
Selam ve muhabbetlerimle..Kalemin daim olsun...yunus karaçöp
Evinin kadını çocukların anası oldu
Yetişmişti yavruları gururlu...
Oh.çekip oturacaktı köşesinde huzurlu.
Bir kadın vardı...
O artık bir duldu,buna inanamıyordu
Acısını paylaşıp yaşayamadan,
Kendini yaşlılar evinde buldu.
Onu oraya bırakan iki çocuğuydu... '
Tertemiz duygularla baglanan, herseyini esine ve cocuklarina veren, karsiliksiz seven kadinlarin drami mi bu hep? Sizin duyarli bir karsi cins olarak bu onurlu kadinin yasamindan etkilenip bu duygu ve düsüncelerinizi dizelere dökmenizi kutluyorum...
Sevgi ve saygilar...
melek ayaz
TÜM YORUMLAR (12)