Bir Anne Kadar Sessiz

Bazen adını söylerken bile titriyor içim,
Çünkü her hecede bir eksiklik, bir özlem gizli.
Sen gittin ya anne, evin duvarları bile sustu,
Çay demlenmiyor artık, gülüşün olmadan bu ev buz tuttu.

Ellerin yok… o sıcak ellerin…
Bir yara bandı gibi kapatırdı her acıyı,
Şimdi küçük bir kesik bile kanıyor kalbimde,
Çünkü senin “geçer” deyişin yok artık yanında.

Gözlerimde çocukluğumun izi kaldı,
Senin sesinle uyuduğu o eski geceler…
Kokun hâlâ yastığımda, zaman silemedi,
Ama ben her sabah biraz daha siliniyorum içimden.

Bir anne kadar sessizim şimdi,
Bir anne kadar güçlü görünmeye çalışıyorum,
Ama kimse bilmiyor,
Ben her gece, sana sarılmadan uyuyamayan o çocuğum hâlâ…