Bir Anlık Aşk Şiiri - Hasan Başdemir

Arıyorum aşkın büyük kehanetini.
Elimdeki harita, gösterir miydi?
İnsanlığın en güzel hazinesini…
Zaten bu yüzden de yollardaydım hep!

Gün geldi, kaderin kalemi kırıldı sanki.
Zaman durdurdu sanki beni ve benliğimi.
Sanki unutmamamı istiyordu insanlık tarihi,
Seni gördüğüm o mucizevi günü.

Bir an seni Leyla sandım!
Ben zaten Mecnun olmuştum aşkı arayarak.
Yok yok! Leyla görseydi o an seni,
Çirkin bellerdi o zaman kendini.

Sığdırdım o birkaç saniyeye,
Tüm ömrümde çıkaramadığım hayalleri.
Cümleler geçirdim içimden.
Öznesi hep ikimiz, yüklemi ise sev- fiili.

Hep orada dur istedim.
Mekan önemsizdi, zaman ise değerli…
Ferhat seni görseydi güzelim!
Eminim bırakırdı Şirin’i.

Kaç saniye sürdü bilmiyorum,
Kaç lahzaya sığdırdım, uzun hayalleri
Buymuş demek dedim, insanın ömrünü bitiren.
Hep aranan ama çok az görünen…

Gitmeni hiç istemedim, ama gittin!
Belki beni fark etmedin.
Sadece o birkaç dakikamdan değil,
Günlerimden, gecelerimden ve tüm hayatımdan…
Gittin!
Bende hayaller ve umular kaldı.
O yer, artık benim için kutsal bir mekandı.
O an, unutamayacağım bir zamandı.
Aşk, ne Şirin’de ne de Leyla’daydı…
O sadece o an için bendeydi.
Gittiğinden beri sadece sende.
Sen, bendeki o anlık aşkı,
Ve tüm kırıntılarını da aldın yanına,
Gittin!