Bir Anlık Şiiri - Yunus Emre Öksüz

Seni düşünürken uykularım kaçar
Kederle sıvanmış kalbim usulca ismini anımsar
Seni düşünürken saçlarım saçlarını ister
Bir yalnızlığa teslimimdir, ama kendime bile söyleyemiyorumdur

Sen varsan rüyalarımda, gözyaşlarım kalemime değin iner
Ben ağlamak istemesem de, isminin gözlerime getirdiği mevsim gözlerimde yağmur yağdırır
Ben istemesem de uykularım kaçar…
Sen varsan o gece okunmamış mektupların içinde;
Ben uyuyamam, uyku girmez gözüme değmeden gözlerim cümlelerine

Bazı geceler tam uzanırım yalnızlığın ele geçirdiği bedenimle
Bir telefon çalar, açmaya mecalim olmasa da koşarım
Belki sen umuduyla güler yüzüm bir anlık
Sonra gene aynı hüzün, gene aynı ümitsizlik
Sen değilsindir çünkü telefonun diğer ucundaki
Ve neşem kıvılcım gibi anlıktır…

Şimşek gözlerimi aldı mı, kirpiklerim gök gürültüsüyle titredi mi?
Sen gelirsin aklıma bir anlık…
Biraz yağmurda ıslanıp geçmişi düşünmek gayesiyle kalkarım
Bir anlık ümitle kapıya koşarım, okunmamış bir zarf görmek için
Ama neşem bir kibritin alevi gibidir; bir anlık…

Her telefonu sen diye açarım; hüsrana uğrarım her defasında
Neşem, sevincim kursağımda kalır, boğazımı düğümler
Seni düşünmem… Seni düşünürsem uykularım kaçar
Bir daha güneş doğana değin senden telefon beklerim
En azından bir not beklerim… İçimde bir ümit yeşerir bir anlık
Fakat sonrasında yerini alan keder mevsimi ve bardaktan boşanırcasına keder yağmurları…