Bir Ankara Akşamında

yorgun yolcuları taşıyan, kirli otübüsler
ağır batal gövdeleri.asabi şöförleriyle
lanet okurcasına dik yollara tırmanırdı.
ankara bitkin, etraf, ruhsuz ve karanlık binalar
siyah camlı, lüks burokrat otomobilleri.
şimşek gibi gecerdi.her yandan
otübüsleri, tıklım,tıklım dolduran günahkar insanlar
zenginlerin jeep takıntısı
konforun tatminsiz azlığı.
kara bıyıklı bakanlar.
küçük gövdeleri, iri göbekleriyle
yeri göğü yırtarlar
halden bilmez. halkı bilmez.bakanlar
bir çüzdanına, bir de midesine bakanlar
ceneti unutup, ceheneme bakanlar
bunlar işte bizim bakanlar.
dodurganın çorak tepeleri
derede yalancı kavaklar
koyu yeşil yaprakları
kaygılı, mantarlı gövdeleri
rüzgarda dansederdi, anakara akşamında.
ben yol bilmez, hal bilmezdim.
derdim dert. dermanım yitik.
kuşlar insanlara küsmüş
kargalar evcileşmiş
keneler, yasa koyan olmuş
ihtilalçi subaylar, kahraman
darbrçi albaylar, kurtarıcı
demokrasi ağacı her salandığında,
düşerdi çürük elmalar.
bir ankara akşamında