Bir Anka Misali Şiiri - Vefa Rüzgarı

Bir Anka Misali

İstenmediğim bir yermiş meğer;
gelişimle değil,
gidişimle hafiflemiş orası.
Boş bulunmuş kalbim...
Bir tebessüme kandı,
bir kelimeyle yanmayı seçti.

Sözler,
kırık kalplerin sessiz cihadıymış.
Ben sevmişim sanmışım;
oysa onun sevdası,
yalnızca yirmi dört saate sığarmış.

Yazmasaydı keşke...
Bir kıvılcım bıraktı yüreğime
ve o kıvılcımdan,
kırk gün boyunca yangın büyüdü.
Küllerimi avuçlarımda tutarak sustum.

Derken...
Bir anlık hayal,
yine yandım.
Ama bu kez sessizce...
Anka kuşu gibi,
küllerimden değil;
kendimden doğdum.

~Vefa Rüzgârı