Bir Anka Kuşunun Kanadısın Sen

Rüzgar eser, hava soğur, yapraklar çürür
Sonbahara teslim olur yeni şehirler
Dilinde söylemediğin paslı bir özür
Kalbinde eskimiş köhne yeminler
Ki
Duyulan en masum yeminsin sen
Bir anka kuşunun kanadısın sen

Kar yağar, gül kızarır, kahırlar büyür
Ayaza çalar gördüğün bütün hayaller
Tut elinden çocuğu evine götür
Geçmeyen yaralara merhem diye sür
Ki
Ağlama artık yaramsın sen
Bir anka kuşunun kanadısın sen

Yağmur yağar, toprak kokar, ellerin üşür..
Geceye resmini çizer büyülü sesler
Kentin bu yakasında öfke büyütür
Köşe başlarını tutmuş gölge şiirler
Ki
Yaralı aşkların döktüğü kansın sen
Bir anka kuşunun kanadısın sen

Zaman geçer, mevsim döner, çocuk öykünür
Cehennemi yakar masmavi bir gül
Ve elinde eskiden kalma gri bir tül
Sudan çıkan dil balıkları ansızın ölür
Ki
Ölülerin de bilmediği sırsın sen
Bir anka kuşunun kanadısın sen..