Bir Anın Öyküsü Bu Şiiri - Nedim Saatcioğlu

Bir anın öyküsü bu
Aslında bir anın öyküsü bu
Bazen yan yana bazen ayrı anlamlarda
ama dudaklarda
Öyle yumuşak,öyle soğuk ve öylesine ıslak

Kuralsız bir zamanda
Genç bir adam orta boylu
Adam akıllı sarhoştu
Bir düş getirdi geceme avuçlarıma bıraktı

Hayal bile etmemiştim bu anı
Ne camlarda perde vardı ne de yerde bir halı
Üstelik her yer darmadağınıktı

Oysa yüreğimi bir dizine mum ışığında yakmadan az önce
Bir darağacı kurmuştum dışarıda
ve asmıştım hayallerimin suç ortağını
yasak uykularda haram düşler görmesin diye

Satenden kaygan,geceden armağan
ve bir nehrin akışı kadar olağan
En büyük mucizeydi bu an
ve yüreğime en büyük lütuftu Tanrı’dan
Yaşamak istedim doyasıya bir anın coşkusuyla

Ama içerde iki insan yerde cam kırıkları
Beyazlıklar dağıtmıştı odadaki eşyaları
Ve ben yarı çıplak bir tende kendimi buluyordum
Dışarıda ezan sesleri duyuluyordu
Bir anın öyküsü içime akıyordu
Ve elimden hiçbir şey gelmiyordu