Bir Anın Ardından Tevazu Şiiri - Nusret ...

Bu gün karar verdim
Hiç tereddüt etmeden dökeceğim
Bütün biriktirmişliklerimi
Bütün yolda topladıklarımı
Bütün içimde sancılaştırdıklarımı
Ama nasıl becereceğim bilmiyorum
İnsanlar olabildiğince zalim
Olabildiğince ukala
Ve olabildiğince ipsiz asıyorlar seni
Hem de Arakan’daki vahşilerden daha da vahşice
Yalan yok
Korkuyorsun
Evet evet korkuyorsun
Hem de öyle bir korkudur ki bu
Bu korkunu dile getirmeye bile korkuyorsun
Ve korktuğun içindir bütün susmaların
Bundan emin olabilirsin
Konuşmuyorsun ya da konuşmak istemiyorsun
Çünkü farkındasındır hiç düşünesi bile olmayan insanların
Mesela illa bir rengin olacak onlar için
Bir dilin
Bir ırkın
Ve siyasi bir fikrin
Ancak bu şekilde muhatap alınabilirsin
Düşünesi yok insanların yok
Yaşadıkça daha iyi bilirsin
Sonra ya dindar olacaksın ya dinsiz
Arası da yoktur bu işin
Hangisine yakın bir cümle kursan
Ona dair fişlenirsin
Sonra Tanrı dememelisin mesela
Allah dersen müslüman
Tanrı dersen kâfirsin
Ayıp ya hu ayıp
Nasıl böyle bir yargıda bulunursun
Tanrı’nın verdiği beyinden de utanmayıp
Bilmiyorum
Bırakıyorum her şeyi
Bırakıyorum ortada
Bırakıyorum da bunu gören hayvanlar hayvanlığımızı kıskansın
Daha çok şey var içimde
Çok şey var ama
Hepsini konuşmak da istemiyorum
Tanrı’yla pek aram da yok zaten
Ama yine de durmadan şükrediyorum
Fakat ben
Tanrı’dan korktuğum için değil
Onu sevdiğim için iman etmek istiyorum
Ve eminim kimse beni anlamayamayacak
Bunu da iyi biliyorum