Ne ümitler, ne hayaller kurmuştuk,
Bir anda tuzla buz, Hepsi yıkıldı.
Kanat açıp bulutlara ermiştik,
Yorulduk, bedenler yere çakıldı.
Sen o yanda ben bu yanda yanarken,
Hasret ile için için kanarken,
Ölümüne, kopamayız sanarken,
Yollarımız ayrılığa takıldı.
Kim haklıydı kim haksızdı bilmedik,
Hep ters yönde oluruna gelmedik,
Sahte dostu sende bende silmedik,
Biz erirken, seyrimize bakıldı...
Mustafa Usta
28 mart İstanbul Zindanı...
Mustafa Usta2Kayıt Tarihi : 28.3.2008 14:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bilinmez kim nerde nasıl yaşıyor Zannederler Hayat gül gülistanlık. Kim bilir Kaç kişi kabre koşuyor Dönüp bir bakarsan hepsi bir anlık... Mustafa Usta
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!