Bir Anda Şiiri - Mehmet Yaş

Payıma hep sensizlik düşüyor akşamlardan
Yolların sükûnete kavuştuğu bir anda.
Bazen ışık, bazen de sesin taşar camlardan,
Karanlığın her yana renk vurduğu bir anda.

Nedense bu gizemli sessizliğe uyarım,
Geceleri gündüzün her sözünden cayarım,
Meçhullerden “Gel! ” diyen gizli bir ses duyarım,
En candan sevdiğimin unuttuğu bir anda.

Bazen kader insandır, sevenin dünyasında,
Aşk bir güneş gibidir umutların yasında..
Sen ne yazık ki, beni duymadın, duymazsın da,
Feleğin taştan taşa savurduğu bir anda.

Tek teselli kadehim birde bu kırık kalem,
Hicranınla çağlıyor yine gönül şelalem..
Üzerime yürüse vız gelir cümle âlem,
Sensizliğin ruhumu kavurduğu bir anda.

Sende beni sevmiştin bir zamanlar kuşkusuz,
Nasıl olabilirsin şimdi böyle duygusuz!
İşte saat sıfır dört ve ben hala uykusuz,
Evrenin mışıl, mışıl uyuduğu bir anda.

08.02.1974 saat: 04.00 / Sinop