Kaç kere yazdım artık yazı yazılmaz diye.
Bu nasıl bir işkence?
Ana uzatıyor yavrusunu elleriyle, emperyalizmin temsilcilerine.
Kayboluyor karanlıklar, karanlıkların içinde.
Tutunuyor uçağın tekerine,
Kanadın bir yerinde,
Kanatlanıp uçacağını zannediyor insan denen yaratık.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta