BİR ANNENİN ÇARE...SİZ...Lİ....Ğİ................
Yine o menekşe gözler Aralı,
Oya kirpiklerde yaşlar sıralı,
Uyu ey gönlümün nazlı meralı,
Susun garip kuşlar ötmeyin susun,
Yetimler güzeli yavrum uyusun,
DİYORDU ŞARKI....çaresizdi anne...evladı canı cananı..koklamaya kıyamadığı...yavrusu gözlerinin önünde eriyordu....yorgundu anne hayat yormuştu...ama her şeye rağmen evladı için yaşamak zorundaydı...daha düne kadar doktorlar başındayken..bu gün evladı için çareler arıyordu...nasılda büyütmüştü onu gözünden sakınmıştı...kimselerin ezmesine izin vermemişti...o canıydı...geceler çaresizce ağlarken anlatamazken derdini annesi anlardı bakışlarından ne istediğini....şimdi anlamıyordu sarılsada öpsede koklasada anlatamıyordu derdini..çaresizlik ölüm gibi sardı anne yüreğini....nasılda kuşlar gibi çırpınıyordu gözlerinin önünde..ana yüreği kan damlatıyordu gözlerinden..hıçkırıkları boğazına düğümleniyor ama yinede gülümsüyordu yavrusuna...doktorlar. çaresiz anne çaresiz zaman diyorlardı kahrolası ZAMAN...........hayat bitti ömür bitti zaman hep sığınak zaman...................ANNEDE HASTAYDI..unutmuştu ameliyatını.. derdini sanki yavrusu erirken oda onu yaşatmak adına canlanmıştı....elleri havada dilleri duada...bir canı vardı..alsalar verseler yavrusuna yine eskisi gibi gülse annesine sarılsa şımarsa....olmuyordu ALLAH kahretsinki canı beş kuruş etmiyordu..olmuyordu yavrusuna çare olmayan canı toprak olsun istiyordu.....güzel yavrum gözlerinin yeşilini zeytin ağacından alan altın sarısı tenini topraktan alan...sen yeterki iyileş annenin bir değil bin canı feda olsun sana...dualar semada mı kaldı...annenin yüreğine göz yaşlarına istanbulun semaları şahitti...........sabır diyordu doktorlar zaman...sabır..hayattaki tek gücü zaman yenilsede teslim olmadığı tek şey.....................çaresizlik ellleri bağlı kolları bağlı...sanki zincirler sarmıştı etrafını...kıracaktı yavrusu iyileşcekti biliyorduki o annesine kıyamaz üzmezdi hiç...yine şaka yapıyordu...ve gülerek annesine...NİSAN 1 ANNECİĞİM....DİYECEKTİ........................YARAP HİÇ BİR ANNEYE EVLADININ ACISINI GÖSTERME...GÖSTERDİKLERİNİDE SABRINI SEN VER YAVRUMADA ŞİFASINI SEN VER...DİYE DULARLA DALDILAR EVLADIYLA İSTANBULUN KARANLIĞA BÜRÜNMÜŞ SEMALARINDA UYKUYA.........................SERSERİ.....
Hatice GeçkilKayıt Tarihi : 25.9.2012 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BİR ANNE....evladının karşısında çaresiz kalırsa....ve ona canını vermek isteyipte ÇARE olmaYAcağını anlarsa...işte o an anlar ki...CANI BEŞ PARA ETMEZMİŞ MEĞER.... SERSERİ.....
TÜM YORUMLAR (4)