Bir Anam ağlar Şiiri - Melis Morsallı

Bir anamın yüreğini yaktılar
Bir de beni yaktılar işte.
Anam ağladı, haykırdı sessizce
Babam duyduda yine de
Verdi beni amca bildiğim ele
Korktum. Korku buymuş dedim bir yabancı elde
Bir amca koca olmuştu bana –öyle dediler
Topladım bez bebeklerimi
Komadılar yanıma giderkende kadın olmuşum- öyle dediler
Bir anamın yüreğini dağladılar
Bir beni yaktılar savurdular yüreğimi uçsuz bucaksız tarladan
Küçük kocaman kadın olmuştum.
Korktum…
Korkmadılar ama beni bir inek parasına satmaya
Ümitlerimi, yüreğimi, çocukluğumu toprağın altına gömmeye
Birkaç kuruşa değiştirdiler hayatımı-değiştiler beni
Bir tarafta,
Elden ele yüreği savrulmuş küçük bedenler
Sevgi bilmezliğin içinde kaybolmuş korkak, ince yürekli çocuklar
Bir yanda,
Kenara itilmiş, hayatları bir ele savrulmuş ağlayan, sızlayan analar
Ağlayan ana
Ağlar, ağlar
Hem kendi gitmiş hayatına, hem kızının kaybolacak günlerine
Kendi kaybolup gitmiştir sessiz çığlıklarında
Ağlarsa, ağlayan var ise
Bilirim ki bir tek anam ağlar..
Ağustos 2007