Bir Ana Mektubu Şiiri - Mustafa Özata

“Yavrum; ” diyordu ana…
Haberini aldım,selamını beklerken,
Dua gönderiyordum Rabbimin huzurundan…
Yalanı seçmez diyordum,helal sütümden
Çalmaz,çırpmaz diyordum alın terimden.
Haramı tanımaz bir tel göstermedim saçımdan
Nasılda kurtulamadın ananın bucak bucak kaçtıklarından
Seccade dürdüm valizlerine gönül kokularından,
İpliklerinden abdest kokuları uçuşan havlulardan,
Ana yüreği motifiyle saçlarını okşayacak takkelerden
Bir el tutamadı mı seni,Allah ın ipini tutan ellerden
Bütün yasakları dört ayakla çiğnediğinden utan.
Utan,seni dolu dolu yolcu eden gözden utan.
Utan uykunun üzerine doğan seherden,güneşten utan
Utan,utan,senin yerine kollarımı sardığım taştan…
Islandı babanın toprağı,mezarda göz yaşlarından,
Bilseydim sütümü çeker alırdım dudaklarından.
Üzüntüm değil kaybettiğimden,değil seni doğurduğumdan
Bilsem bilsem Allahım hangi günahımdan