aşkımız bir gün uçup giderse aramızdan sevgilim
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Devamını Oku
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
"Bozulmak..."
Tamiri mümkün değilse!
Çıkarıp atacaksın,
Hayatından,
Gönlünden...
Ki, insan böyledir,
Fazlasını alırsın, eksiğini tamamlarsın,
Aksayanı düzeltirsin ama... Bozulursa tamir edemezsin!
Günümüz...
Yozlaşmanın,
Yabancılaşmanın,
İnkarın,
Yalanın,
Talanın,
Arsızlığın,
Yüzsüzlüğün,
Arttığı,
Yani "bozulmanın" normalleştiği bir zaman dilimidir...
Allah korusun!
İşte akılda kalan,
Ürküten gerçek...
Tebrikler Engin Bey...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta