Durdum yol ortasında, sanki kâinat durdu
Kapadım gözlerimi, bir anda hayat durdu
Gökyüzü bulutları sürüklerken boşlukta
Şimşekler, yıldırımlar her şeye inat durdu
Son seferde kaybolan süvariler ufukta
Kılıç şakırtıları sustu, yağız at durdu
Kehkeşanlar çevreler güneşi yalnızlıkla
Suya düşer yıldızlar sessizce murat durdu
Depremler kuşağının ortasında kırılan
Sayılı nefeslerin içinde saat durdu
Karanlık sahillerde oynaşır yakamozlar
Sabırla bekler deniz, sularda imbat durdu
Söz biter, mana yiter; her sayfada derin yas
Satır satır dökülen kelime lügat durdu
Yenilgiler saklayan o yorgun gözlerinden
Ümit dağları kurdum; ah düştü, pusat durdu
Dünyanın gam yükünü yorulur taşımaktan
Merhamet sancılanır; kalp sızlar, rikkat durdu
Sebîlî yola düştü cemrelerin ardından
Mevsim bahara gebe, takvimde şubat durdu
İstanbul/2018
(Teşehhüt Miktarı)
Kayıt Tarihi : 14.2.2021 18:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!