Bir An Dursa Dünya Şiiri - Selma Doğan

Bir an dursa dünya, geriye gitse zaman, silinse gözümden mazi, kaybolsa duygularım.
Güneşin ışıklarında, başımda yanan bu ateşi bir söndürebilsem.

İçimde kopan bu fırtınaları bir durdurabilsem. Bir an dursa dünya benim için, verse bana hayatın tüm güzelliklerini, kanadım hep kırık mı kalacak bir yanım hep eksik mi olacak?
Oysa hiç böyle düşünmemiştim.
İhtiyacım olduğumda “Başımı omzuna yaslarım” demiştim…

Ama sen yoksun. Hep ayrılıklar mı girecek araya, yaklaştırmayacak mı beni sana, hiç bilmiyorum.
Tek bir gün istiyorum kendim için, o gün hep yüzümün güldüğü,
Ağlamamak için zor tutuyorum kendimi, bazen böyle oluyorum.
Esen rüzgara, her şeye kızıyorum.
Sonra bir ışık parlıyor gözlerimde, o ışık unutturuyor bana her şeyi, her şeye katlanıyorum sessizce, kimse fark etmiyor. Kimse anlamıyor canımın yandığını…

Bir an dursa dünya, dönmese etrafımda, bir yol olsa kolayca sana gidip geldiğim.
Sana nasıl anlatacağım bilmiyorum, seni ne kadar çok sevdiğimi..!
Belki de sevmeyi bilmiyorum senin kadar,
Özlüyorum sadece yanaklarına kondurduğun tebessümlerini…

Beraber ektiğimiz gülü kokla benim için, bana veremediğin sevginle büyüt onu, ona anlat bana anlatmak istediklerini, o dinleyecek hiç sözünü kesmeden, bende büyüyeceğim ununla birlikte, ikimiz seveceğiz seni hiç incitmeden.
Bir an dursa dünya, açılsa yollar, sen koşarak bana gelsen, seni bir daha göndermem.
Sen benimsin, kalbime gömdüğüm.
Bende kalacak olan ölümsüzlüğün yaşayacak sonsuza kadar...

Selma Doğan