Bir An Bile Yaşayamam Şiiri - Halil Aksoy

Beni dağlara atsalar,
Taşlarla sırtımdan vursalar.
En derin çukurlarla salsalar.
Dayanırım, günlerce dayanırım,
Bu acılara kaderim der bel bağlarım.

Görmesem hiç güneşin doğuşunu.
Yerim karanlıklar olsa hep,
Hiç duyamasam denizin dalgalarının sesini.
Yakamozların ahenkli salınışını ve ışıltısını.
Dayanırım, günlerce dayanırım,
Bu acılara kaderim der bel bağlarım.

Yalnızlık en yakın arkadaşım olsa.
Karabulutlar hep etrafımda dolansa.
Her gün katığım, kuru soğan, yavan ekmek olsa,
Bütün dertler beni bulsa,
Dayanırım, günlerce dayanırım,
Bu acılara kaderim der bel bağlarım.

Çiçeklerin açtığını hiç görmesem.
Demet-demet güller deremesem,
Göçmen kuşlara hiç selam veremesem.
Dayanırım, günlerce dayanırım,
Bu acılara kaderim der bel bağlarım.

Beni gurbete atsalar.
Gittiğime sevinenler keyif sigarası yaksalar.
Ardımdan beddualar okusalar.
Dönmem diye adaklar adasalar.
Dayanırım, günlerce dayanırım,
Bu acılara kaderim der bel bağlarım.

Bana nefesi çok görenler gırtlağıma dalsa.
Yaşadığın yeter deyip yaşayacaklarıma göz koysa.
Bundan böyle hep mekanım zindanlar olsa.
Ömrüm boyunca hayat çeşmemden çileler aksa.
Dayanırım, günlerce dayanırım,
Bu acılara kaderim der bel bağlarım.

Seni görmesem bir gün.
Duymasam sesini.
Yüzümde hissetmesem ılık nefesini,
Gözlerim görmese gül çehreni.
Dayanamam, bir an bile dayanamam,
Sen olmasan ben bir an bile yaşayamam.