Bir An... Şiiri - Mümine Altay

Çocuk da kalamadık işte!
Zaten en büyük hatamız böyle;
Bir melek saflığıyken
Şimdi niye düştük ellere?

Zifiri bir karanlık şimdi.
Önümü görmek sona erdi.
Bir gülümsesem ılık ılık...
Sevgi ışıkları dökülür müydü?

Biz de insan saydık kendimizi.
Hiç değilse canlıyız, bu da yetmez mi?
Berimiz nurken hiç olmazsa,
Dışlanmak neyin nesiydi?

Boşlukta boğulmak bu olsa gerek.
Kardeş uyan! Neye yarar üzülmek?
Hayatı kur, yine kur, yine kur...
Bir yapboz gibiymiş, neye yarar dizmek?

(16.02.2017)