Bir An. Şiiri - Erinç Türk

Yine bir an..
Akıp giden sözcüklerden tuttuğum bir kaçı ile
Uçup kondurdum hisleri yükseklere enginlere
Hep sen vardın üstlendiklerinde...

Belki de sen derken ben
Seni bulduğum sözcükler
Yabanda yetişen çiçekler
Göze değen güzellikler...
İçinde dalgalanıp duruyordum.

Ufkun kızıllığı kaybolduğu andı
Ani bir yanışla titredi yüreğim
Kıvrandım acılar sancılar içinde
Anladım ki sen kaybolup gittin
Batan güneşle.

Döndüm gecenin rengine
Ay ve yıldızlar ne acayipti
Bıraktılar yüzüstü..
Açtım umut yelkenlerini
O koy bu koy derken
Issız ve sessiz bir yere
Serdim tüm emeklerimi.

Bir nefes içtim derin uzun
Tıkandı kaldı sanki gırtlak
Ne ileri ne geri..
Sanki koyda bir balıkçı teknesi
Harıl hurul ip attıkça ses veriyor
Ben se çaresiz balıkçı..

Koyun en düşük aralığından
Akıyordu temmuz ateşi
Gün parlak güneş harlı
Direndim sövgüyle..
Ne yaparsın ey gün güneş
İçimdeki yangın sizden beter.

Artık antik toros doruğunda
Bir kara ayı olup kış uykusunda
Baharı beklemeliyim dedim..
efes//35..5 temm