Bir an için çıksan hayatımdan...
Ne basit, ne olmaz cümleydi...
Bizim şarkımızdı,
Ve en sonunda bizde
En basit, en olmaz olmayı başardık...
Bir an....
Tiyatro sahne aralarından
Bilirim bu lafı,
Bir an...
Ve zaten tiyatro değil miydi hayat?
Bizler de,
Oynamak zorunda olduğumuz trajediyi,
Acıklı komediyi,
Ya da
Dehşet dolu sahneyi
Oynamak zorunda olan zavallı insancıklar...
Sen...
Bir an için çıksan hayatımdan...
Bir an....
Ne kadar uzun
Ve kısa bir zaman süreci kim bilir,
Bir an...
Yoktun...
Sen, her zamankinden çok yoktun,
Acı veriyordun,
Yokluğun ismi olmayan sızılar,
İç çekişler yaratıyordu kalbimde...
Her zamankinden çok yoktun,
Ve bu yokluk boğazımı düğümlüyor,
Gözlerime cehennem azabı yaşatıyor
Ve yaşadığım dünyayi
Bana unutturuyor,
Unutturmak zorunda bırakıyordu...
Kayıt Tarihi : 20.8.2005 15:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hatice Mine Bahadır](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/08/20/bir-an-14.jpg)
her zamankinden çok yoktun...
kavram,,
yaratılmış
an daki çok yokluğa..kutladım
TÜM YORUMLAR (1)