Bir an Şiiri - İrem Doğan

Bir ana kilitlenmek istiyorum.
Sadece bir an.
İnsan, yılların hesabını yapar.
Onlarca yıl ötesini düşler.
Ben artık yapamıyorum.

Sen ne yaptın bana, sevgilim?
O gözler... her bakışında hangi evreni yakıyor, hangi kıyameti çağırıyor?
Tüm dünya dönsün ya da dursun — Tanrılar çarpışsın göklerde.
İnan bana, zerre kıpırdamaz içim.

Bir ana kilitlenmek istiyorum —
gözlerinin gözlerime değdiği,
bakışlarının beni yakmaya karar verdiği o ana.
Ateşimizde yanmak istiyorum sevgilim.

Dünya dediğim şey sensin artık.
Sıcaklık: tenin.
Tanrılarsa, dudaklarının kıvrımında kıskanmayı öğreniyorlar.

Her gülüşünde utanıyorlar.
Hiçbir kıvılcım, teninde parlayan kadar sıcak değil.
Hiçbir kalp, benimki kadar sana teslim değil.

Sen ateşin ta kendisisin.
Bense, etrafında savrulan rüzgar.
Tenin tenime her değdiğinde, bir parçanı daha taşıyacağım.

Sen beni kül edene dek.
Yıldızlar bile adını haykırana dek.
Ruhum, beni kollarına sardığın günden azad olana dek.
Ve ben, adını son kez fısıldayana dek.