Bir Ama'nın Kamış Düdüğü

Bir ama'nın üflediği borudan geliyordu musikinin sesi
Bu kadar mı titretir insanı, insanın nefesi
Görmediklerini seslendiriyordu!
Nereden geliyordu acaba bu hevesi?

Müziğin tanrısı olarak bilinen Apollon'un mağrur sazını
Marsiyas'ın kamış düdüğü mağlup etmemiş miydi?

Bir sır saklıydı içinde nefesiyle o sırrı açıklıyordu

Görüntü ve gösteriş debdebesinden uzak
Dikenli ve karmakarışık duran bir fidanın dalının birinde fışkıran bir güldü

Maddiyat ve maneviyat arasında hayrete yer bırakmayacak bir farktı

Kuru ekmek ile yaşam sürüyordu
Maneviyat sahasında rakipsiz bir hükümdardı

Sesiyle giydiriyordu insana ürperti gömleğini
Kalpten kalbe fışkıran kana yön veriyordu

Sanatı onun gibi insanlara ihtiyacı artıran bir ışıktı

Ürettiği her duygunun telinde bir yürek titretirti
Kendisini yüreği titreyenler bilirdi
Onun bilinmek, tanınmak gibi bir derdi yoktu!..