Bir Âmâ Gibi Görüyorum Seni

gördüm dedin bana
gördüğün gölgemdi
kefallere kan bulaşmasın diye
gelmemiştim yanına
gün batımını izliyordun sen
beklemekten ağaç oldum
kayalara oturmuştum
gözlerim kapalı bir âmâ gibi
görüyorum uzaklarda bir sevda
tıpkı senin gibi yalnızlaşan
tıpkı bir deniz gibi
akrostişine işlemiştim ismimi
belki bakarsın diye
önceden elini öptüğün ninem
orada idi o gün
merhaba dedin ona
selamını alan gölgemdi
seni görüp de gelemediğim gün
sımsıcaktı ellerin ve parmakların
hissettim
dokundum sana rüzgârımla
o gün vapurda simit verdiğin martılar
kollarımdı benim
geceleyin kalkıp pencerenden izlediğin
uzun uzun baktığın ay ve yıldızlar
gölgemdi benim
gördüm dedin bana
gördüğün gölgemdi
gözlerim kapalı bir âmâ gibi
görüyorum uzaklarda seni