Bir Alman Dostun Anısı Şiiri - Yorumlar

.Bir kışa yakın son bahar günüydü yanımdaki arkadaşımla deniz kenarına gittiğimizde. Kendini sevenleri ile vedalaşmış olan deniz, dalgalarını seriyordu sahildeki sessizliğe bürünmüş kumların üzerine. Yalnızlığı içinde kıvranan çakıl taşlarına kızgınca köpüklerini çarpıyordu ikide bir sahilinde. Beyaz köpüklü dalgalarda çakıl taşları durmadan arakası, arkasına, bir ileri bir geri yığınlar halinde gidip geliyordu. Yazdan kalma bu ıssız günde, kumsalda ne bir güneşlenen ne bir denize giren vardı. Denizdeki çakıl taşlarına vuran çarpan dalgaların sesleri’ de olmasa, tam bir ölü sessizliği yaşanıyor olacaktı.
.Ben orada denizin dalga seslerine kulağımı vermiş gözlerim ufukta yanımdaki arkadaşımla günün yorgunluğunu çıkartıp sohbet ederken, yanımıza yaklaşan bir arabanın çıkardığı korna sesiyle irkildim. Döndüm arkama gelenlere baktım. Yanımıza kadar gelen bu arabadan yüzü bana hiç de yabancı gelmeyen biri indi. Yanında sarışın bir de, genç bayan vardı. Geldi yanımda durdu. Ben de o anda kendi arabamda arkadaşımla oturmuş doğayı dinleyip karşımızdaki denizi seyrettiğimiz için arabanın yan camını açtım yanımıza gelenin yüzüne baktım. Ben devamlı olarak siması hiç de yabancı gelmeyen bu adamı düşünüyor kim olduğunu hatırlamaya çalışıyordum.
.Yabancı benim kendisi tanıyamadığımı düşünmüş olacak ki, bozuk bir Türkçesi ile ben dedi. Sen beni tanıyamadın galiba dedi. Ve arkasından gülümseyerek yüzüme iyi bak tanıyacaksın, ben senin bir zamanlardaki dostun Barboraza’yım dedi.
.Onun benim yüzüme doğru bakıp öyle demesiyle bende jeton düşmüştü. Yanında sarışın bir bayanla arabasıyla yanımıza gelen bu adam, dört beş yıl önce bir karavanlı piknik alanında tanıştığım ve bir müddet beraber dostluk kurarak beraber neşeli günleri paylaştığımız bir Almandı.
.Onunla ben tanıştığımızda ve her ikimiz de, aynı piknik alanında beraber kalıyor tatil yapıyorduk. Ve onunla beraber kısa bir yaz tatilini paylaşmıştık. Onun arabalı karavanı vardı, benimse gece içinde kalacağım bir çadırım vardı. Ben aynı yerde kurduğum çadırda kalıp tatil yaparken o da karavanında kalıyordu.
.İlk orada tanışmıştık.10 ya da 15 gün kadar aynı karavanlı piknik alanında tatil yapmıştık. İlk gördüğüm zaman bu gelen Alman daha gençti, şimdi ise onu biraz yaşlanmış biraz da değişmiş görmüştüm. Bir de sakallarını bırakıvermiş, birbiri içine girmiş ve karışmış kızıl sakallarının içinde kaybolan yüzü buruşmuştu. Onun için birden tanıyamamıştım.
.Oysa adamla on on beş gün iyi bir dostluk geliştirmiştik. Akşamları ya ben onun karavanında oluyordum yiyip içiyorduk, ya da o gelip benim çadırımın önündeki masama gelip çöküyor beraberce yiyip içiyorduk.