Bir Allah bir ben bilirim!

Masmavi semada yıldızlar ayın etrafında ışıl ışıl
Şavkı düşüyor mavi denizimin üstüne
Beyazı kırmızısı sarısına karışmış şehrin ışıkları
Gölgesi düşüyor gönlüme, denizimin içine…

İlk yağan karlar dorukları süslüyor parıl parıl
Gecenin karanlığı altında gözalıcı
Yemyeşil çam ağaçları eteklerinde dizili sıra sıra
Suya doymuş kucaklıyor dünyayı…

Ciğerime Aşk ateşi düştü düşeli
Gittiğin o günden beri,
İflah olmaz yüreğim gülmeyi unutmuş yaslı
İçimi kemirir durur bitirir beni

Nemli kaldırım taşları iyot kokulu
Genzimde üşüyen rüzgarın tozu
Kirpiklerimin dibinde yanık kokusu
Yorgun ruhum omzuma asılı…

Hüzünse dopdolu gecenin içinde
Deli coşan ırmağın önünde
Gönlüm dalgalanır, bulanır, durulur
Çatlayan dudaklarıma kan dolar
Damarıma katar beslenir hasret

Bir Allah! bir ben bilirim!

Yıllanmış şarap gibi
Tazeler durur şiirin içinde Aşk’ım...