Bir Âli Yük Şiiri - Mehmet Yaşar Genç

Uzaklardan eser rüzgârın yine,
İçime sürükler beklenen güzü.
Beni tutan acı elin neyine?
Taşkınlığım sarar dereyi, düzü.

Bahar gelir diye ne dağlar aştım?
Bazen deprem vurdu, yolumdan şaştım,
Göğümde çırpınan turnaya koştum,
Düşmüş kanatları, sararmış yüzü.

Tuttum ellerinden, kaldırdım şaha,
Ural, Altaylara ulaş sabaha,
Gün batsa da bizler ölmedik daha,
Düşmanlarda görmez yazı, gündüzü.

Kanadına bağlı mektubum götür,
Taşıdığın bil ki; en âli yüktür!
Kucaklaşma yakın, zafer büyüktür!
Çeçen, Kırgız, Kıpçağından yâd getir.

Sen giderken, aşk yoğurdum ardından,
Hamuruna sevgi getir her dinden,
Ol Bahtiyâr Vahapzâde yurdundan,
Yürekleri yakmak için od getir.

Kaşgarlı ve Yesevi'yle dolan yurt,
Dedem Korkut, bilgelerden kalan yurt,
Sessiz sessiz uzaklarda solan yurt,
Var git, ordan gönüllere tad getir.

Ölüm ve aşk, Türkistan'dır otağı,
Ata yurdum, şehitlerin yatağı,
Zindanlardır dertlerinin ortağı,
Özgürlüğe giden bir murad getir.

Kazak ovasından, Özbek şehrinden,
Kartal yuvasından, Tacik nehrinden,
Urumçi'de direnişin ehlinden,
Dilin bilmediği gökçe ad getir.

Şehy Şamil ve Hacı Murat, sağ mıdır?
Gönlüm tutuşturan bir çerağ mıdır?
Ufkumda beliren kutlu çağ mıdır?
Şu köhne zamana bir milad getir.

Şu köhne zamana bir milad getir.
Dilin bilmediği gökçe ad getir.
Uzaklardan eser rüzgârın yine,
Var git ordan gönüllere tad getir.