Bir Albümden Resimler Şiiri - Yorumlar

Bu resimler;
Mazinin tezahürleri Üstad,
Nur içinde yat.

Sevgili Behçet Necatigil öğretmenim; hayat albümünüzdeki ilk
resim iiçin,"okunmuş toprak" diyorsunuz..0 zamanlar yetersiz
barajlar nedeniyle kurak kalan ,öküz arabalarının çektği kara-
sabanlarla ciğerlerine inilmeye çalışılan ve yalnızca bulutlardan
düşecek yağmurlarla tava gelmesi beklenen ,bu nedenle köylü-
nün-kasabalının sık sık yağmur dualarına baş vurduğu o günleri
mi kastettiniz acaba?..
Ee bu artamda tarlada çalışna bir insanın yüzü-gözü sinek- böcek
ısırjkralarıyla , bulaşıcı hastalık lekeleri,yara-bere içinde kalmaz mı?
Kalır elbette, ,bu fotoğraftan da bunu anladı bu kardeşiniz sevgili
Necatil hocam!..
Gelelim lise çağınızdakli fotoğrafa ..0 zamanlar şimdiki gibi inter-
net yok ki,size ,sizde olmayan fotoğrafları gönderip belleğinize
anılarınız tazeleme imkanı sağlasınlar...Elbetunutacaksınız..Bu
da güzel bir şey..Unutacaksınız elbet..Bu çok doğal bi durum...
tıpkı bizlerin de unuttuğu gibi..
Yüksek okul yıllarınıza gelince ; sizin gibi başarılı bir insan,
ilerde başarılı meyveler vermek için elbet kitapların içinde
kayboılacak..Bunu da ne güzel dile getirmişsiniz.
Gelelim 1970li seksenli yıllara...Aman Allah! ,Allah o günleri
bir daha göstermesin!..
Yolum ormana düştü demişsiniz.. Ne ormanı sevgili Behçet
Necatigil Öğretmenim!b..Bzim o yıllarda yolumuz kendi mem-
leketimizde ,doğduğumuz köyde-kasabada-kentte , sokakta,
okuduğumuz okullarda Vietnam'a, Suriye'ye, Irak'a Lübnan'a
düştü!!
Kimimiz sağlığımızı , kimimiz sevdiğimizi, kimimiz, okulumuzu,
kimimiz, sizin gibi kitaplar arasında kaybolarak elde ettiğimiz
işimiizi, kimimiz canımızı kaybettik..ya da kaybetmek zorunda
kaldık.....Dedim ya ,Alah bir daha öyle günleri yaşatmasın..
Ama geçmiş bilinmezse yaşatırlar da insana, öyle değil mi?
Gelelim son resminize sevgili Behçet Necatigil Öğretmenim!...
"Biraz dinleneyim dedim/Kovuldum" demişsiniz..
Kovulmadınız sevgili hocam..Burada kullandığınız çuvaldızı
anlıyorum..Ne yapalım yaşamın cilvesi bu..İnsanlar öldükten
sonra anasını-babasını unutuyorlar.. siz-biz unutulmuşuk çok
mu?
Ama bıraktığınız ürünler , biraz olsun unutulmamak için, hiç
olmazsa arada sırada hatırlanmak için değil mi? Başarmış-
sınız!
Nur içinde yatınız!..makamınız cennet olsun!..13.12.2020

Üstad, sen kovulmadın ki, kalbimize yerleştin!
Çiçekler içinde uyu..!

Albüm sararan yapraklarımızın hatırası
Doğa yaz pozları
Köstebek izleri yüzümde sivilceler
Kovulduğumun resmi

“Biz de gittik, önemli mi? Bizim de şiirlerimiz – Çevrildi. Batı dillerine. Bir batılı geçtiğim çizgilerden – Geçmedikçe – Ne kadar anlar beni – Sirklerde zebra. Eğlencelik arar gibi – Okuyacaksa beni – Kalsın istemem ondan gelecek – Hayır. Ben kendi yurttaşlarıma - Anlatamıyorsam derdimi – Kalsın - Kalsın daha iyi!'