Bir Akşamüstüydü... Şiiri - Songül Uçar

...bir akşamüstüydü...
soğuk ve ve pusluydu gökyüzü.
çaresiz koşuşmalar başladı,
ölüm sesliğinde...
sanki gökyüzü ikiye ayrılıp kankusacaktı yeryüzüne.
...ve dağlar kükreyerek ateş püskürecekti bulutlara.
........
birden bir yıldız parladı bir çocuğun gözlerinde.
...ve umut alev aldı gönüllerde.
ne gökyüzü kustu kinini yeryüzüne,
ne dağlar haykırdı öfkesini gökyüzüne.
herşey bir yürekte başladı...
...ve devam etti.

sonu, sadece sönen yıldızlar belirledi...

(Kayseri/2004)