Bir Akşamda Kalan Umutlar

(“Umut fakirin ekmeğidir, ye mehmet ye” denir...,
oysaki, bir akşamda kalmışsa umutları! ..)

zaman
acımasızca, pervasızca
vicdansızca darmadağın ettiği
bir akşamda vuruyorken baharı
tam alnının orta yerinden
yürekte kansız bir ölümün sessizliği
dört bir yanda
kırık dökük umut kırıntıları
dilim dilim parçalanmış
parcaları rüzğarlara savrulmuş
bir can

hangi gün, ay, yıl, ne önemi var
bir akşam yalnızca
soguk, sessiz,
şehrin karanlıklarında
ve, bir can
bin parçası bin bir yerde
göz gözü görmez
koyu siyah bir akşamda
karanlığa savrulan her bir parçasında
bin bir umutları
bin bir gözyaşı selinde
akıp giden zaman, oysa ki
bir akşamda koyu siyah
öylesine acımasız, pervasız
vurdugu o baharda durmuş

ve bir can
kurumuş göz pınarları
ona, sevda çöllerinden arta kalanlar
ve bir akşamda solan
bir akşamda kalan umutlar..

(Mert YİĞİTCAN & mertyigitcan
Maltepe / istanbul 10 / 02 / 2007)