Bir Akşamcık Azab Şiiri - Ahmet Hartavi

Bugün şöyle bir gezdim bizim eski mekanda
Yazık hayat tükenmiş, aşk kalmamış dükkanda

Ne bir ışık yanıyor kalbime nar verecek
Ne bir rüzgar esiyor ol narı söndürecek

Ye’s-i mutlak içreyim, intizara lüzum yok
Hem de mana kül olmuş, konuşmaya sözüm yok

Zamanın evvelinde gezerken buralarda
Bir lem’a ümit vardı zevahir-i asarda

Şu bina-yı mübarek saklardı sinesinde
Şimdi onsuz halavet dünyanın neresinde

Keşki öyle ağlasam, gözüm yaşı sel olsa
Yıksa şu mahalleyi, yalnız o necat bulsa

Ümitsiz hayal oldu şimdi bütün emeller
Ruhumda fırtınalar, beynimde azgın seller

Ne altın sarı saçlar ve ne o gözler mavi
Ne o mekan var şimdi ne de Ahmet Hartavi!