Bir AKŞAM YÜRÜYÜŞÜNDEN..

Akşam yürüyüşündeyim,tek başıma ben,
GURUBa karşı,kumsalda; yanımdasın sen..

Ezilen kumun sesleri kulaklarıma gelen..
Kumsalın sonu görünmüyor,sisler içinden…

Yok başka kimse,sen’den ve benden..
Bir de,dalgacıkların hafif ninnilerinden…

Ayak izlerini dolduran,minicik göllerden,
Görebildiğim yere kadar,sahil boyunca giden…

Bir kanat çırpması tepemde,çığlıkla gelen..
Arkamdan bir MARTI daldı,suya birden…

Bir balık vardı gagasında,sudan yükselirken..
Hayli yürüdük,öylece..SEN ve ben..

Bir Çamın altına oturdum,yorgunum yürümekten..
GURUB’u,bir de Çam altından seyrederken,
Sokulduk hayalinle,başın hafiçe eğikten..
Akşam güneşi suyun üstünde oynaşırken,

Renk cümbüşündeydi deniz..GÜNEŞ solarken! ..
Akşam rüzgârıydı,içimi ürperten…
Uzattım ellerimi,tutmak için ellerinden;
Kayboldu hayalin..Yoksun şimdi yanımda SEN! ..

Kayboldu GÜNEŞ..Hava soğudu iyiden,
Hayalinle avunup,uçuyorken,saadetten…
Nice uzaklarda, habersiz olsan da SEN;
Bir tekne belirdi ufukta,içindeyiz Sen ve ben…

Alıp-götürdü seni,gene yalnız kaldım ben..
Dönüp,bahçelere yürüdüm,harap çitlerden;
Tek kuş bile yoktu,dallarda,en küçüğünden…
Ağaçlar yalnız,ağaçlar sessiz kederlerinden! …

Hüsranla,acıyla döndüm yürüyüşümden! ..
Ne kadar mutluydum yanımdayken SEN…
Şimdi neredesin? ! .Neredesin SEN? !
Yumruk misali nefesimdi,göğsümde düğümlenen! ..

Nedir,hayalini ruhuma perçinleştiren? ! .
Yoksa..Yoksa..Düpedüz serseri miyim ben? ..
Varsın,serseri desinler,içlerin den! …
Yeter ki kaybolmasın hayalin,gözlerimden! …

-ERDEK-15.01.2006