Bir Akşam Yemeğinde Yine Buluşalım

bir akşam yemeğinde yine buluşalım
ey güzel günlerin mavi perisi
çiçekleri hiç olmayan bir ormanda
birlikte uzun uzun konuşalım.

ey boynu bükük güzel yılların mavi perisi
bu akşam yemeğinde yüzüne vuran hüzün de ne?
ne bu yorgunluk, ne bu çekilmez halin
Üstüne mi yıkıldı ki dünya
kimseye demiyorsun hoş geldin!

ne güzeldi her şeyin en azı
ne güzeldi o günlerin unutulmaz anları
bu akşam yemeğinde anlatacağım
sana uzun uzun kaybettiğim yılları...

bir çölü, bir gül için terk etmek
dağıtmak bütün öksüz hayatlara gülüşünü
ne fark edecek!

gözlerinde o ilk bırakmak istemediğin şehir
o heyecan, o korku
bitti sandığın yerde yeniden açan çiçek
niye bükük hala boynu.

birkaç ay önce dağlar karlıydı
ben mutluydum, yollar dalgındı
bu hasat zamanı çok yağmur yağdı
bilsen ne kadar uzundu şarkılar.

herkesle daha iyiydi aram o zamanlar
sonra herkese bir bir küstü bahar
akşam yemeğinde yalnızdı çoğu insanlar
bilsen hiç iyi değildi ölmek!

bugünün varlığı, yarının darlığıydı
ömür bir bir tükenerek yığılmaktaydı
her gün yaşanarak biten zamanı
bilsen ne kadar çok öldürmek isterdim.

sen şimdi güzel bir çay demle
sekize beş kala akşam yemeğine
o kendinden emin gülüşünle
bilsen seni ne kadar çok sevmek isterdim.