Bir akşam vaktini beklemek,
Işıl ışıl sokakları, caddeleri görmek
Kırmızı ışıkta beklemek,
Genç yüzleri görmek,
Zamanın dolmasını,
Saniyelerin dolmasını beklemek…
Aylardan ocak,
Yeni yılın ilk günleri
Ne kar var, ne yağmur.
Sanki bir sonbahar akşamı,
Akşamın karanlığı ne kadar da net,
Ne kadar güzel ve ne kadar berrak,
Yüreğim gibi…
Bir akşam vaktini beklemek,
Kıbrıs Şehitleri Caddesi’nde
Genç bir kızın verdiği ilanı incelemek
“Önce ben, yok ben vereyim” demek
Bir akşam vaktini beklemek
Yeşilin yanmasını bekleyip,
Yaya geçidinde karşıya geçmek,
Alsancak Camiine doğru yürümek…
Akşam bu kadar güzel olur muydu?
Akşam vaktini beklemek,
Köşe başlarında, duvara yaslanarak,
Kelimeleri koşturmak ardınca,
Hayata köşe başından bakmak!
Akşam vaktini beklemek,
Akan hayatın içinde olmak…
Nerelerde kim bilir, nerelere akmak…
Gönlümün yatışmayan heyecanını,
Bastıran kelimeler gibi,
Ruhumu alıp giden uzaklara,
Sevgin değil mi bir tanem?
Bir seni sevdiğim için değil bu;
Bilesin ki, bir seni sevdiğim için değil,
Kömürün kokusu, insanların sesleri,
Korkuları, sevinçleri yüzlerinde,
Tedirginlikleri bu köşede…
Yüreğimde akan akan,…
Alıp götüren rüzgâr gibi beni, bedenimi
Alıp götüren uzak diyarlara
Sevgilinin yanına, taa yanına…
Bir gün diye buradan geçerken,
“Bugün” ayrılırken günden,
Akşamın vaktini beklerken
Gidişim çok yakında,”Bugün”den
Bugüne elveda derken,
Ellerim bağlı, gözlerim bağlı olsa bile,
Yürürüm sokaklarda.
Işıklarda ve karanlıklarda,
Yürürüm üstüne üstüne.
Tüm karanlıkların,
Tüm hayınlıkların,
Yürürüm üstüne.
Tüm sevdalarımın üstüne,
Bu akşam vaktini beklerken…
Bir köşede nasıl da sıkıştırdın beni,
Hiç beklemedim.
Böyle bir zamanda geleceğini,
Beklemedim seni,
Beklenmeyen sevgili gibi…
Bir akşam vakti içime düşeceğini,
Vuracağını beni, en derininde,
Beklemedim seni,
Beklenmeden gelen,
Ansızın gelen sevgili…
İzmir 13.01.2007
Mehmet DemirkapıKayıt Tarihi : 22.2.2007 00:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hiç bir şiirimi yaşamadan yazmamıştım..Bu şiir, iliklerine kadar yaşamı hissettiğim bir anda geldi...Kıbrıs Şehitleri caddesinin ortasına kadar gelmiştim..Akşamın karanlığının,karanlığın berraklığının seyrine dalmışım ki,bir genç kızın sesiyle kendime geldim..Gözlerine baktım...Işıl ışıl dı.Bir ilan dağıtıyordu..Buyrun benden alın dedi..Yanındaki arkadaşı ise atılarak,hayır benden alın dedi..İkisinin de gözleri ışıl ışıldı..İlk söyleyene dönerek senden alayım,ilk sen önümü kestin,ilk teklifi sen yaptın dedim..Tebessüm ederek ilanı verdi..Hızla yürümeye devam ettim..Ama artık kabına sığamayan su gibiydim...Duygularımın kabardığını hissettim, birazdan sağanak vardı..Geliyordu. Sığınacak bir yer aramaya başladım. Kırmızı ışıkta zor bekledim..Hazırlık yapmalıydım..Elimde gazetem vardı..Sağına soluna baktım..Yok yok,gazete bu sağanağı karşılayamazdı..Ama saniyeler hızla tükeniyordu..Yeşil yandı..Çantamı karıştırmaya başladım..Yazacak bir kağıt arıyordum..Ne zamandır atmayı düşündüğüm,bir türlü atamadığım,katlanmış ve bir yüzü kullanılmış iki A-4 kağıdı buldum..Hızla yaya geçidinden karşıya geçerek,sığınacak bir dulda aradım..Gözüme hastanenin arka duvarı ilişti..Sırtımı duvara vererek,dörde katlanmış kağıda,başlayan sağanaktan,kelimeler akmaya başlamıştı..Bir ara tedirgin oldum,o köşe başında..Çünkü iki kişi yaslandığım duvara yaslanarak,birbirlerinin boğazına sarılarak üstüme gelmeye başladılar..Kavga ediyorlardı.Bu bir oyun olabilirdi.Durdum bir ara onları izledim..Kapkaççı olabilirdiler.Yanımdan geçerek duvarın diğer tarafında,kavgalarına devam ettiler..Şiir daha bitmemişti..Ben yazmaya devam ettim...Sonra duvardan ayrılarak ilerlerken Alsancak camiine doğru.. Şiirin son bölümü de geldi..Bir yarım saat çırpınışımın sonucunda..Artık rahatlamıştım. Sokaklarda..Caddelerde..Elinde kalem ve kağıt..Delice bir adam dolandı o akşam,Alsancak ta..İşte 'bir akşam vaktini beklemek'in hikayesi.. Mehmet Demirkapı
Bu akşam vaktini beklerken…:siiri okudum hikayseini okudum ve begendim degerli sairim..kutlarim
TÜM YORUMLAR (3)